Geçip de karşıma öyle

Pis pis sırıtma hayat

Ben sana yenilmedim aslında

Yenilmek de istemedim

Sevdiklerimdi bana diz çöktüren

Ne senin önünde ne de huzurunda

Doğrulamadım, doğrultmadılar

O yüzden kalkamadım

Şimdi sus artık konuşma

Güneşini çek üzerimden

Gözlerimi alıyor, uyuyamıyorum

Ve sustur şu başımda öten kuşları

Sessizlik ve sensizlik...

Huzura ihtiyacım var biraz

Ebedi bir huzur düşlüyorum

Sonsuz bir uykuya hasretim

Ve asla ama asla sevinme

İlk rauntta nakavt ettim diye

İkinci raunt Azrail ile

Haydi! Zamanı geldi artık

Ertelemenin anlamı yok

Hazırım artık yüzleşmeye

Korkmak mı, yenilmek mi?

Yenilenin canı cehenneme

Elveda dostlarım

Elveda hayat

Elveda sevdiklerim

Elveda elveda...

Selçuk Tütak 

(şiir alıntıdır)