Örgüt kültürü kavramı, diğer birçok yönetimsel kavramda olduğu gibi işletme yönetimi alanından, eğitim yönetimi alanına geçen kavramlardan birisidir. 

Bu kavram ilk olarak Hawthorne çalışmaları (1927-1933) zamanında ortaya çıkmıştır. Ancak kavramın anlam kazanması, işletme ve eğitim yönetimi alanına yansıması 1980’li yılları bulmuştur.  

Örgüt kültürü kavramı; inançlar, duygular, davranışlar ve semboller gibi, bir organizasyonun özelliklerinin bütünüdür. Daha ne t olarak örgüt kültürü, paylaşılan dünya görüşü, ideoloji, inanç, duygu, varsayım, beklenti, norm ve değerlerdir.  

Örgüt kültürü kavramı konusunda değişik tanımlamalar yapılsa da, kavram, bazı özellikleri içermektedir. Bu özellikler şunlardır; 

-Gözlenen davranış düzenleri: Örgüt üyeleri etkileşimde bulunurken saygı ve ortak dil, terminoloji, ritüel ve seremoniler kullanırlar. 

-Normlar: Grup çalışmalarında kabul edilebilir ve standart davranışlar gelişir. 

-Baskın değerler: Örgüt üyelerinin belli değerleri benimsemelerini ve paylaşmaları beklenir. 

-Dünya görüşü: Prensipler ve ilkelerdir. Bir örgütün, paydaşlarına nasıl davranacakları hakkındaki düşüncelerini içerir. 

-Kurallar: Örgüt içindeki uyumun sağlanması için eski ve yeni katılanların uyacağı kurallardır. 

-Duygular: Bir örgüte hakim olan genel atmosfer ve diğer kişilerle iletişime geçmek için tutunulması gereken bağlardır. 

Bu özelliklerin hiç birisi tek başına örgüt kültürünü temsil edemez ancak hepsi birlikte ele alındığında örgüt kültürü kavramını yansıtır. 

Örgütler, çevrelerinden bilgi, insan ve materyal şeklinde enerji alır, alınan bu enerji, davranışı örgütsel hedeflere ve üyelerinin ihtiyaçlarını gidermeye olanak verecek biçimde dönüştüren bir değişimden geçirilir. Bu anlamda yönetimsel yapılar ve örgüt kültürü birbiri üzerinde etki eden önemli süreçlerdir. 

2018-2019 Eğitim ve Öğretim Yılının başlamasına az bir süre kala, eğitim yöneticilerimizin okullarda kültür birliğini sağlayacak tedbirleri almaları, okullarda görev yapan her bir görevliyi dışlamadan örgüt kültürünün asli unsuru olmaları yönünde çalışmalar yapmalı ve onları teşvik etmelidir.

Kaynaklar 

Fred C. Lunenburg- Allan C. Ornstein. Eğitim  Yönetimi.(2013) Nobel Yayınevi.Ankara